Ook in Nederland is land art te vinden, gemaakt door zowel buitenlandse als Nederlandse kunstenaars. Veel daarvan is in Flevoland te vinden.
Geef je ogen de kost, het zou eigenlijk wel heel leuk zijn om het eens in het echt te gaan bekijken!
Enkele kunstenaars zijn in dit dossier als behandeld (zie "Land art') en hebben ook een werk in Nederland, zoals:
Robert Smithson, Broken Circle/Spiral Hill in Emmen
James Turrell, Hemels gewelf/Panorama in de duinen in Kijkduin
zondag 20 januari 2008
maandag 14 januari 2008
Ian Hamilton Finlay
Ian Hamilton Finlay,(28 Oktober 1925 - 27 Maart 2006) was een Schotse dichter,schrijver, kunstenaar, en tuinman.
Ook deze kunstenaar heeft verschillende projecten gedaan in Nederland, zoals Five Columns for the Kröller-Müller (bovenste plaatje) en Et in Arcadia Ego.
Et in Arcadia Ego
Over een brede waterdrempel stort het water van de Haagse Beek, die vanuit de duinen door heel Den Haag naar het centrum stroomt, de Hofvijver in. Boven de uitmonding is een evenzo brede leistenen plaquette aangebracht met de uitgebeitelde Latijnse tekst: Et in Arcadia Ego, waarvan de vertaling luidt: Ook ik was in het paradijs. Deze zinsnede is een sleutelbegrip in het oeuvre van de Schotse kunstenaar Ian Hamilton Finlay en kan op meerdere manieren worden geïnterpreteerd.
De tekst doelt niet alleen op heimwee naar het geluk dat bij de uitdrijving uit het paradijs verloren is gegaan, maar wijst ook op de tegenpool van het leven die overal aanwezig is: zelfs in Arcadië ben ik (de Dood) aanwezig.
Ook deze kunstenaar heeft verschillende projecten gedaan in Nederland, zoals Five Columns for the Kröller-Müller (bovenste plaatje) en Et in Arcadia Ego.
Et in Arcadia Ego
Over een brede waterdrempel stort het water van de Haagse Beek, die vanuit de duinen door heel Den Haag naar het centrum stroomt, de Hofvijver in. Boven de uitmonding is een evenzo brede leistenen plaquette aangebracht met de uitgebeitelde Latijnse tekst: Et in Arcadia Ego, waarvan de vertaling luidt: Ook ik was in het paradijs. Deze zinsnede is een sleutelbegrip in het oeuvre van de Schotse kunstenaar Ian Hamilton Finlay en kan op meerdere manieren worden geïnterpreteerd.
De tekst doelt niet alleen op heimwee naar het geluk dat bij de uitdrijving uit het paradijs verloren is gegaan, maar wijst ook op de tegenpool van het leven die overal aanwezig is: zelfs in Arcadië ben ik (de Dood) aanwezig.
zondag 13 januari 2008
Daniel Libeskind
Libeskind, geboren in Polen en opgegroeid in de Verenigde Staten, studeerde muziek in Israël en architectuur in New York. Hij verwierf internationale bekendheid als architectuurtheoreticus en doceerde aan universiteiten over heel de wereld. Libeskind beschouwt de architectuur als een communicatieve kunstvorm. Gebouwen zouden volgens hem moeten functioneren als spirituele domeinen, als ervaringsplekken die de kwaliteit van leven kunnen verbeteren. Pas in 1989, toen Libeskind de prijsvraag voor het Joods Museum in Berlijn won, kreeg hij de kans zijn ideeën voor het eerst in praktijk te brengen. Het museum, een explosie van zigzaggende lijnen en geometrische vormen, werd in 2001 geopend en is een van de meest besproken gebouwen van deze tijd.
Libeskind laat zich in zijn werk vaak inspireren door de schilderkunst, de muziek en de wiskunde, maar ook door de historische context van een locatie. ‘Polderland Garden of Love and Fire’ getuigt van deze multidisciplinaire aanpak. Het werk houdt het midden tussen een sculptuur, een stratenplan en een zen-tuin. Het is een plek om te reflecteren op het verleden en te dromen over een betere toekomst.
Polderland Garden of love and fire in Almere
Libeskind laat zich in zijn werk vaak inspireren door de schilderkunst, de muziek en de wiskunde, maar ook door de historische context van een locatie. ‘Polderland Garden of Love and Fire’ getuigt van deze multidisciplinaire aanpak. Het werk houdt het midden tussen een sculptuur, een stratenplan en een zen-tuin. Het is een plek om te reflecteren op het verleden en te dromen over een betere toekomst.
Polderland Garden of love and fire in Almere
Richard Serra
Richard Serra werd geboren in San Francisco, studeerde aanvankelijk Engelse literatuur aan de Universiteit van Californië in Berkely en Santa Barbara (1957 - 1961). Als student werkte hij om in zijn levensonderhoud te voorzien in een lokale staalfabriek, waar hij zijn eerste ervaringen opdeed in de omgang met staal, hetgeen van beslissende betekenis is geweest voor zijn verdere ontwikkeling als metaalkunstenaar. Van 1961 tot 1964 studeerde Serra kunst aan de Yale Universiteit in New Haven. Aanvankelijk lag zijn belangstelling bij de schilderkunst, maar na een eenjarig verblijf, met een stipendium van Yale, in Parijs, waar hij bevriend raakte met Philip Glass wist hij dat zijn toekomst lag in de beeldhouwkunst. Serra ging in New York wonen, waar hij in de periode 1966 - 1967 een reeks werken creëert met niet-traditionele materialen als rubber en neonbuizen. Hij werkte in deze periode, om wat bij te verdienen, in een meubelfabriek als inpakker met vrienden als Robert Fiore, Steve Reich en Philip Glass. Zijn vriendenkring omvatte verder nog kunstenaars als Carl Andre, Walter de Maria, Eva Hesse, Sol LeWitt en Robert Smithson. De laatste had een beslissende invloed op zijn keuze voor "Environmental art" en "Land art". Serra werd de invloedrijkste hedendaagse Amerikaanse beeldhouwer en minimalist. Hij woont en werkt in New York City en in Nova Scotia.
Sea Level, in Zeewolde Serra refereerde aan het feit dat Zeewolde op de bodem van de voormalige Zuiderzee is gebouwd.
Sea Level, in Zeewolde Serra refereerde aan het feit dat Zeewolde op de bodem van de voormalige Zuiderzee is gebouwd.
Piet Slegers
Met dit werk verbindt Piet Slegers de tegengestelde elementen ‘aarde’ en ‘water’ aan elkaar. In het 50.000m2 grote kunstwerk, net zo groot als de naastgelegen landbouwkavels, wordt je als voetganger zigzaggend over schelpenpaadjes, tussen de beslotenheid van stenen taluds en aarden wallen, geleid naar een grote opening.
Het is ontworpen als 'ervarings landschap'.
Piet Slegers vond zijn inspiratie in de drooggelegde polder, de grootsheid en de schaal en schoonheid van de natuur en het landschap.
Afbeeldingen van het werk Aardzee in Zeewolde
Het is ontworpen als 'ervarings landschap'.
Piet Slegers vond zijn inspiratie in de drooggelegde polder, de grootsheid en de schaal en schoonheid van de natuur en het landschap.
Afbeeldingen van het werk Aardzee in Zeewolde
Robert Morris
Robert Morris (Kansas City (Missouri), 9 februari 1931) is een Amerikaans beeldend kunstenaar en schrijver.
Robert Morris is een veelzijdig kunstenaar en kunstcriticus, vooral bekend als vertegenwoordiger van de kunststromingen ‘minimal art’, ‘process art’ en ‘land-art’. Door zijn huwelijk met een choreografe betroffen zijn eerste kunstuitingen vooral dans en choreografie. De zeer rudimentaire decorstukken voor de dansvoorstellingen creëerde hij zelf: dat waren zijn eerste ‘minimal art’ objecten. Belangrijk in zijn kunstwerken is de relatie tussen de vorm van het kunstobject en de ruimte waarin het zich bevindt. Lichtval en de plaats van de waarnemer spelen een belangrijke rol.
Robert Morris is in de kunstwereld beroemd geworden met zijn uitspraak: “Een simpele vorm valt niet noodzakelijk samen met een simpele ervaring.” Veel van de kunstwerken van Robert Morris zijn eenvoudig: een verzameling van éénvoudige vormen in een ruimte, vilten doeken, die door hun eigen gewicht plooien en daarmee een spel van licht en donker vormen, een houten doos waaruit via een bandje het geluid –getimmer en gezaag- van het maakproces klinkt.
Observatorium Robert Morris
In 1971 ontwierp Morris een voor een openluchttentoonstelling het 'Observatorium', dat in 1977 in Flevoland opnieuw werd opgebouwd en ook wel wordt aangeduid met de naam 'Observatorium Robert Morris'. Het observatorium is een voorbeeld van land art en doet denken aan Stonehenge. Het project bestaat uit twee concentrische cirkels, waarvan de buitenste wordt gevormd door een aarden wal. In deze wal bevindt zich een tunnel die toegang geeft tot het centrum van het Observatorium. Van hieruit kan iedereen de ritmen van dag en nacht en de wisseling van de jaargetijden bewust meemaken. Zo vallen op 21 maart en 21 september hier de eerste zonnestralen recht in het middelpunt van de cirkel.
Afbeeldingen van het Observatorium in Lelystad
Robert Morris is een veelzijdig kunstenaar en kunstcriticus, vooral bekend als vertegenwoordiger van de kunststromingen ‘minimal art’, ‘process art’ en ‘land-art’. Door zijn huwelijk met een choreografe betroffen zijn eerste kunstuitingen vooral dans en choreografie. De zeer rudimentaire decorstukken voor de dansvoorstellingen creëerde hij zelf: dat waren zijn eerste ‘minimal art’ objecten. Belangrijk in zijn kunstwerken is de relatie tussen de vorm van het kunstobject en de ruimte waarin het zich bevindt. Lichtval en de plaats van de waarnemer spelen een belangrijke rol.
Robert Morris is in de kunstwereld beroemd geworden met zijn uitspraak: “Een simpele vorm valt niet noodzakelijk samen met een simpele ervaring.” Veel van de kunstwerken van Robert Morris zijn eenvoudig: een verzameling van éénvoudige vormen in een ruimte, vilten doeken, die door hun eigen gewicht plooien en daarmee een spel van licht en donker vormen, een houten doos waaruit via een bandje het geluid –getimmer en gezaag- van het maakproces klinkt.
Observatorium Robert Morris
In 1971 ontwierp Morris een voor een openluchttentoonstelling het 'Observatorium', dat in 1977 in Flevoland opnieuw werd opgebouwd en ook wel wordt aangeduid met de naam 'Observatorium Robert Morris'. Het observatorium is een voorbeeld van land art en doet denken aan Stonehenge. Het project bestaat uit twee concentrische cirkels, waarvan de buitenste wordt gevormd door een aarden wal. In deze wal bevindt zich een tunnel die toegang geeft tot het centrum van het Observatorium. Van hieruit kan iedereen de ritmen van dag en nacht en de wisseling van de jaargetijden bewust meemaken. Zo vallen op 21 maart en 21 september hier de eerste zonnestralen recht in het middelpunt van de cirkel.
Afbeeldingen van het Observatorium in Lelystad
Marinus Boezem
Marinus Boezem heeft in zijn werk een bijzondere benadering vol frisse ideeën van sculptuur. Hij begint rond 1960, een periode waarin kunst zich losmaakt van het object en met elk materiaal kunst kan worden gemaakt. Het materiaal dat Boezem aanvankelijk gebruikt is meestal gevonden zoals de ventilator in het werk 'Signing an Itho-fan', de weer-tekeningen, hemelkaarten, en architecturale grondplannen. Marinus Boezem komt steeds terug op orfische thema's die hij vanuit verschillende invalshoeken benadert. Hij beschouwt het totale universum als een actieterrein voor kunst.
Hieronder kun je wat afbeeldingen vinden. Je ziet de 'Groene Kathedraal', en kopie van de Notre Dame in Reims, uit populieren. De Groene kathedraal is te vinden in de Flevopolder.
Hieronder kun je wat afbeeldingen vinden. Je ziet de 'Groene Kathedraal', en kopie van de Notre Dame in Reims, uit populieren. De Groene kathedraal is te vinden in de Flevopolder.
Abonneren op:
Posts (Atom)